rüya III

Rüya egosintonik bir disasosiyasyon. Kendinden başkası olmayı da deneyimleyebilir insan bu disasosiyason teneffüslerinde. Geçmişte rüyalarımda çinli, sarışın ve kedi olmuşluğum var. Bu aralarsa daha çok olmadığım gibi insanlar oluyorum.

Bir yerdeyiz. Çok büyük bir yer, ayrı ayrı binalar, kampüsümsü. Zaten bilimsel bir amaç için ordayız sanırım. Kongre değil ama çünkü mülakatlar yapılıyor ve uzun formlar dolduruluyor. Geçmişimizi anlatıyoruz ama akademik olmayan ayrıntıları da. Nerden geldiğimizi, çocukken ne oynadığımızı soruyorlar. Benim mülakatım yapılırken odada bir çocuk var, aynı yerlerden geldiğimizi söyleyip bana yaklaşmaya çalışıyor. Hatta yaklaşıyor da, elimi tutuyor, saçımı okşuyor, kolunu omzuma atıyor. "Defolsana" demiyorum, "sen ne yapışık bi organizmaymışın" demiyorum. Hoşuma gitmiyor ama tedirgin de olmuyorum. Yokmuş gibi davranıyorum.

Newroz'un mülakatı benden önce bitmiş ve o sırada bir arabamız var, mıncık, newroz ve ben beraber gelmişiz o arabanın içinde. Mülakatım bitince kapıya çıkıyorum ve newrozu arıyorum, sınıftaki kızlar ordakilerden birinin arabasıyla gidecekler, beni de çağırıyorlar. Newroz beni kapıda beklememiş ama ben budalaca bir saflık içindeyim. "Şu aşağıdaki kavşağa ineyim beni ordan alacak" diyorum. Hakikaten de birazdan Newroz'un arabası görünüyor ama bana geleceği yerde başka bir yola sapıp kayboluyor. "Seni almadı işte, o yoldan buraya geri dönülmez bizle gel" diyorlar ama ben budalalığımı sürdürüp beklemeye devam edeceğimi söylüyorum. Üstelik de etraf gitgide ıssızlaşıyor.

Böyle bir reddetmek, öfkelenmek bilmez bir budalaydım işte rüyamda. İşin ilginci uyanır uyanmaz çok öfkelendim. Daha da ilginci rüyayı ona anlattığımda Newroz'un büyük bir ciddiyetle "O yoldan dönüp gelecektim biraz sonra" demesi. Gerçek hayatta.