gerçekçi ve rasyonel olmayan bir ruh halinden kurtulmanın yolunu bulmaya çalışırken ellis'i yeniden keşfetmek düşüncenin bir cilvesi olsa gerek. ya da dünyanın...neyse düşündüğüm yöntem şuydu
1. yazmak. kimsenin okumayacağını bilerek olduğu gibi yazmak.
2. sürekli yazdığını okumak ve düzeltmek.
burdaki asıl çaba şu; devrik cümleleri ve irrasyonel çıkarımları ayıklamak.
bu sürekli rekonstruksiyon sonucu en büyülü şeyler bile renksizleşiyor, o büyünün kafasından vazgeçmeye hazır olmadan girişmemek gerekiyor bu iş. ya da girişsen de fayda etmiyor zaten bunu yapacak motivasyonun olmuyor.
bu devrik cümle devrimciliğini hiç anlayamadım. irrasyonaliteden kurtulma çabasını anlıyorum. sonuçta irrasyonalite bir noktada rasyonalitenin yarattığı sahte bir serap ama devrik cümle. zaten devrilmiş cümleler başka bir çabanın ürünü olarak durmuyor mu o yazı şehrinin kral yolu byunca sürunlar halinde uzunlu kısalı.
YanıtlaSilneden böyle demem için biri beni dürtüklüyor gibi oluyorum bilmiyorum ama, aklımdan şu geçti, okur okumaz, sana geçti tabi: tanıdığın insanların gözünden görme kendini bir süre. şu anda olduğun yerde olan bir insan gibi düşünme kendini bir süre. gerçekçi ve rasyonal olmayan ruh halinden çıkmak istiyorsan, seni kimsenin tanımadığı bir yer bul, orada vakit geçir. bir gün. üç gün. kendine, tanımadığın bir yerden, tanımadığın bir gözle bakabil diye.
YanıtlaSilevet, bu gayet uzaktan bir sesleniş. bir yere dokunabilir, dokunmayadabilir. ben sesleneyim de..